مرجانها:مساحت صخره های مرجانی 17%درصد تمام اقلیم دریایی است که در بخش استوایی زمین وجود دارد .اگر چه تعیین دقیق مساحت مرجانها بسیار سخت می باشد .

 65 در صد از ماهیان اقیانوسی برای بخشی از چرخه ی زندگی خود به صخره های مرجانی وابسته هستند . مرجانها در حقیقت جانورانی هستند که در هسته ی مرکزی خود گیاهانی دارند که قادر به فتوسنتز می باشند .و این همزیستی است که هر دو موجود را زنده نگه می دارد . .

بیشترین گونه های مرجان در اقیانوس هند و غرب اقیانوس آرام یافت می شوند .

صخره های مرجانی محدود به آبهای 18درجه سانتی گراد می شوند که تاعرض جغرافیایی 30 درجه شمالی و 30 درجه ی جنوبی گستردگی دارند . اگرچه محدوده ی دقیق صخره های ساحلی را جریانهای اقیانوسی تعیین می کند . علاوه به آب گرم ،مرجانها به آب شور و زلال نیز نیاز دارند . مثلا در رودخانه ی آمازون درجه حرارت برای رشد مرجانها مناسب است ولی به دلیل پایین بودن شوری آب و زلال نبودن آن مانع رشد وگسترش مرجانها میباشد .

طبق نظریه ی داروین که در مورد مرجانها و جزایر مربوط به آن در سال 1824 داده است ،صخرهای مرجانی به سه شکل :

1-                                                            صخره های مرجانی سد نما.

2-                                                            صخره های مرجانی حاشیه ای.

3-                                                            جزایرمرجانی حلقوی یا نعلی شکل.

منظور از صخره های سد نما عبارتند از تلنبار شدن بقایای مرجانها در نقطه ای با فاصله از سواحل است به طوری که این صخره ها مانند سد هایی از سواحل حفاظت می کنند.

منظور از صخره های مرجانی حاشیه ای عباتند از تلنبار شدن بقایای مرجانها در حاشیه ی سواحل قاره ها است که سواحل را گسترش می دهدو چسبیده به آن رشد می کنند .و در نهایت منظور از جزایر نعلی شکل ،همان طور که از معنی آن بر می آید ترتیب و شکل نهایی تلنبار شدن بقایای مرجانها شکل نیم دایره و یا نعل شکلی را وقتی از بالا به آن نگاه می کنیم به وجود می آورد .اگر چه بعدها تقسیم بندی های دقیقتری هم برای صخره های مرجانی ایجاد شد .

 طبق تحقیقات دانشمندان صخره های مرجانی به دو طریق ممکن است تبدیل به جزیره شوند :

1-                                                            در نتیجه ،پایین آمدن سطح دریا(یا بالا آمدن سنگهای زیرین آتشفشانی ).

2-                                                            در نتیجه ی تلنبار شدن قطعات خرد شده و شن مرجانها در جایی بلند تر از سطح دریا در اثر موج و باد . گیاهان عموما در این گونه جزایر امکان رشد دارند .  

بزگترین صخره ی مرجانی یکپارچه در جهان گرت باریرریف در شرق استرالیا است که 100 کیلومتر عرض و 2000کیلومتر طول دارد . اما سوال بسیار مهمی که در این میان مطرح می شود این است که مرجانها چگونه در مقابل امواج تند و گسترده ی اقیانوسی دوام می اورند . آنها که مانند ماهیها نمی توانند کوچ کننند و یا بدنه ای دوکی شکل برای مهار قدرت موجها ندارند ؟ 

لازم است برای پاسخ به این سوال ذکر شود که عموما کلونی مرجانها از بخشهای متفاوتی تشکیل شده است : 

مانند :1-لبه=که عموما از جلبکهای همزیست با مرجانها تشکیل شده است .2-دیواره.3-تراس یا پهنه ی صخره های مرجانی و... 

در شرح باید گفت که حاشیه ی کلونی ها عموما دارای لبه ی جلبکی است که عموما از تراس و پهنه ی کلونی بالاتر است و فشار مخرب امواج را می گیرد . مانند پارچه ای که در اطراف شیشه ای کشیده شده باشد . دیواره های مرجانها نیز از مرجانهای خاصی که به مرجانها ی شاخک دار معروف هستند تشکیل شده است . این شاخکهای مرجانها مانند لوله هاو یا کانالهایی است که اب را به راحتی از خود عبور می دهد و همراه با امواج آب متحرک و قابل جابجایی است و به این ترتیب امواج دریا که با شتاب به بدنه ی مرجانها می خورند چون قبل از برخورد مجبور هستند از این لوله ها عبور کنند در نتیجه سرعت آنها به شکل قابل ملاحظه ای کاهش می یابد . و به این ترتیب انرژی امواج گفته شده و آن را پخش می کند .اما تراس و یا پهنه ی صخره ها در حقیقت همان سطح رویی کلونی مرجانها می باشد .  

حداکثر عمق رویش فعال مرجانها و جلبکها حدود 70متر است .