بزرگراهها و پوشش فضای سبز مخصوص آنها :

امروزه به دلیل فشردگی فضاهای سبز شهری ناگزیر به استفاده از کوچکترین فضا ها برای حفظ طراوت در شهر های بزرگ و نیز تلطیف هوا ی شهری می باشیم . به همین دلیل امروزه توجه ویژه ای به فضای اطراف بزرگراه ها شده است . هم به دلایل ذکر شده و هم به دلایل ویزژه ای که ذکر می گردد :

1-   استفاده از بافتها ی سبز پوششی در اطراف بزرگ راه ها به خصوص در مناطقی که مناطق مسکونی بسیار به بزرگراهها نزدیک هستند (کمتر از 50 متر)بسیار با اهمیت است چرا که پوشش سبز می تواند نه تنها هوای اطراف بزرگراه ها را که بر اساس آمار 8برابر آلوده تر نقاط دیگر شهری هستند را تلطیف کند بلکه می تواند به عنوان صدا گیر نیز عمل بکند .و از انعکاس اصوات ناشی از عبور وسایل نقلیه به شدت بکاهد . همان طور که می دانید تولید شدن صدا یک وجه بوده و انعکاس آن نیز در بین دیوارهای ساختمانی خود معظلی بزرگ تر می باشد که عامل مهم آلودگی صوتی می باشد .

2-   با آزمایشاتی که صورت گرفته است امروزه مشخص شده است که اگر دیوارها ی بتونی در اطراف بزرگراه ها وجود داشته باشد رانندگان با توجه به ترسی که در ضمیر نا خود آگاه خود دارند ترجیح می دهند بیشترین فاصله را با این گونه دیوارها داشته باشند در نتیجه دیده شده است که ترافیک خط وسط در این گونه بزرگراه ها بس یار زیاد می باشد . در نتیجه استفاده از پوششهای مناسب گیاهی به دلیل ایجاد رنگ سبز آرامش دهنده بوده و احساس امنیت را در ضمیر ناخود آگاه رانندگان ایجاد می کند .به همین دلیل از بار ترافیکی بزرگراه ها و تجمع در یک خط و نیز آمار افزایش تصادف به شکل محسوسی کاسته می شود

درختان و درختچه های مناسب برای بزرگراه ها :

به منظور ایجاد فضای سبز میان بزرگراهی (رفیوژ وسط) مناسب است که :

1-   ازکاشت درختانی که احتیاج به آب یاری (مانند انواع بید)و یا سم پاشی زیاد (درختان حساس به آفت مانند نارون )پرهیز شود .چرا که رسیدگی کردن به این گونه درختان با توجه به قرار گرفتن آنها در بزرگراه ها و در خط سرعت اتوبانها بسیار سخت و خطر ناک است . مگر اینکه بزرگراه دارای شیب مناسب برای آبیاری بوده و بتوان با ایجاد جوب آب را از بالا ی اتوبان به پایین هدایت کرد و در غیر این صورت هرگز نباید از درختانی که آب زیادی می خواهند به خصوص در مناطق گرم استفاده کرد . فراموش نشود که در بزرگراهها عموما به دلیل سرعت زیاد ماشینها و گرمای تولید شده از موتور آنها دما حدود 3الی 4 درجه گرم تر محیط اطراف است به همین دلیل گیاهان و درختان آب دوست به شدت به رسیدگی بیشتری نیاز خواهند داشت .

2-   عدم استفاده از گیاهان و یا درختانی که شاخه و برگ زیادی تولید می کنند مانند درختان بید در رفیوژ بزرگراه ها . نا گفته پیدا است که شاخه و برگ منشعب شده از این درختان به داخل اتوبانها آمده و شرایط خطر ناکی را برای سواری ها ایجاد خواهد . در ضمن اینکه برای پرهیز رانندگان از خطر تجمع در خط وسط بزرگراه زیاد شده و ایجاد و احتمال تصادف را بالا می برد . در ضمن اینکه درختنای مانند بید سرعت شاخه دهی زیادی دارند به همین دلیل رسیدگی و هرس این درختان در بزرگراه ها بسیار سخت می باشد مگر اینکه رفیوژوسط وسیع بوده و بتواند شاخه و برگ این گونه در ختان را در خود محفوظ داشته باشد .

3-   استفاده از درختانی که دارای برگهای پهن هستند مانند انواع توتهای نرک(درختان توت غیر مثمره ) به دلیل اینکه به مرور بعد از رشد زیاد نور منشعب شده از چراغهای نصب شده در بزرگراههارا می شکنند (یا به طور کلی جلوی آن را می گیرند و یا باعث شکست خط نور می شوند )مناسب نمی باشند . مگر اینکه دارای برگهای بزرگ ئلی کمتر باشند مانند انواع درختان تبریزی

4-   استفاده از درختان مثمره نیز به چند دلیل درست نمی باشد . هم به دلیل تمایل استفاده ی مردم از میوه های آنها که باعث شکسته شدن شاخه ها و ایجاد خطر برای ماشینها می کند و هم به دلیل ریزش میوه های آنها بر زمین بزرگرا ه ها.

در نهایت باید ذکر کرد استفاده از درختان سوزنی برگ مانند انواع کاج (بزرگراه چمران )و یا درختانی مانند اقاقیا و... بهتر می باشد .